Osteopatia to pełnoprawna dziedzina medycyny, która w USA oraz wielu krajach Europy Zachodniej traktowana jest na równi z lekarzem specjalistą. Jej ojcem i prekursorem był amerykański chirurg A.T. Still.

Podstawę filozofii osteopatii stanowią 3 założenia:
- człowiek jest jednością,
- istnieje bezpośredni związek między strukturą i funkcją,
- organizm człowieka posiada możliwości samoleczenia i samoregulacji.

Powyższe założenia obligują osteopatę do nieco innego spojrzenia na pacjenta; spojrzenia, które uwzględnia relacje między wszystkimi elementami i układami ludzkiego organizmu – traktuje pacjenta jako całość. Powyższe podejście pozwala odnaleźć, często pomijane, zależności i przyczyny dysfunkcji czy chorób. Zadaniem osteopaty jest przywrócenie organizmowi warunków, w których mechanizmy samoleczenia i samoregulacji znów będą mogły działać, dzięki czemu pacjent wraca do zdrowia.  

“To find health should be the object of the doctor. Anyone can find disease.” A.T. Still

to jedna z metod postępowania fizjoterapeutycznego. Opracowana przez dwóch norweskich fizjoterapeutów: Freddy’ego Kaltenborna oraz Olafa Evjentha.  Pracując nad koncepcją w roku 1972 stworzyli oni system Ortopedycznej Terapii Manualnej (OMT Kaltenborn-Evjenth Konzept), który obecnie stanowi jedną z najbardziej rozpowszechnionych w świecie fizjoterapeutycznym metod badania i leczenia manualnego. 

Metoda ta jest doskonałym narzędziem w leczeniu bólu kręgosłupa, ograniczeń ruchomości kręgosłupa i stawów, urazów sportowych i przeciążeniowych. 

to jedna z metod postępowania fizjoterapeutycznego. Opracowana przez dwóch norweskich fizjoterapeutów: Freddy’ego Kaltenborna oraz Olafa Evjentha.  Pracując nad koncepcją w roku 1972 stworzyli oni system Ortopedycznej Terapii Manualnej (OMT Kaltenborn-Evjenth Konzept), który obecnie stanowi jedną z najbardziej rozpowszechnionych w świecie fizjoterapeutycznym metod badania i leczenia manualnego. 

Metoda ta jest doskonałym narzędziem w leczeniu bólu kręgosłupa, ograniczeń ruchomości kręgosłupa i stawów, urazów sportowych i przeciążeniowych. 

to metoda, którą opracowano z myślą o pacjentach z mózgowym porażeniem dziecięcym . Z czasem zauważono, iż doskonale spisuje się także w innych schorzeniach o podłożu neurologicznym. Aktualnie elementy i założenia PNF stosuje się także w leczeniu schorzeń ortopedycznych, reumatologicznych i innych. 

Uniwersalność tej metody wynika z faktu, iż bazuje ona na reedukacji trójpłaszczyznowych ruchów oraz naturalnych funkcji człowieka odwzorowując czynności wykonywane przez pacjentów na co dzień. Jest to doskonała droga do możliwie najszybszego powrotu do sprawności lub zaadoptowania aktualnych możliwości ruchowych pacjenta do samodzielnego, sprawnego funkcjonowania w życiu codziennym. 

polega na rozluźnieniu bolesnych punktów lub napiętych pasm  w obrębie mięśni poprzez ich nakłucie igłą akupunkturową. Warto zauważyć, iż terapia ta, mimo użycia igieł, jest znacznie mniej bolesna aniżeli rozluźnianie punktów spustowych przez ucisk palcem. 

Jest to doskonałe uzupełnienie terapii manualnej w leczeniu dysfunkcji mięśniowo-powięziowych, szczególnie tych o etiologii przeciążeniowej. 

metoda ta wykorzystuje specjalne plastry, których właściwości mechaniczne są bardzo zbliżone do ludzkiej skóry. Plastry mają bardzo szerokie zastosowanie, w zależności od rodzaju aplikacji mogą poprawiać drenaż obrzęku, stabilizację stawu, elastyczność blizny czy wspomagać gojenie naderwanych więzadeł, mięśni i ścięgien.